مشاهده شماره خبر6368

  به گزارش ایفدانا، دکتر رسول دیناروند معاون  وزیر و رئیس سازمان غذا و دارو  در گفتگویی بی پرده با خبر نگار جوان آنلاین به بر خی سوالات، ابهامات و شائبه ها پاسخ گفت

پرسش و پاسخ های مطرح شده به شرح ذیل می باشد:

  آقاي دكتر ديناروند! شايعات و حواشي متعددي پيرامون شخص شما و  مدیران سازمان وجود دارو شما چه پاسخي به اينشبهات داريد؟

اجازه بدهيد من با بيوگرافي خودم پاسخ به اين سؤال را بدهم. من نزديك به 30 سال پيش از دانشكده داروسازي فارغ‌التحصيل شدم. بعد پي اچ دي گرفتم و در نهايت عضو هيئت علمي دانشكده داروسازي تهران هستم. در اين مدت تمركزم روي فعاليت‌هاي علمي بوده است. همسرم هم شبيه خودم هستند و از نظر علمي ما جزو افراد مطرح رشته داروسازي هستيم. از نظر تعداد مقالات و تعداد دانشجوياني كه هر دو تربيت كرده‌ايم هم جزو يك درصد دانشمندان برتر در حوزه داروسازي هستند. موفقيت در حوزه علمي نيازمند طي مراحلي است. در ايران هم از حدود 15 سال پيش نهضت توسعه علمي راه افتاد و اقتصاد دانش بنيان،‌محصولات و شركت‌هاي دانش بنيان محصول اين تفكر جديد است. من و همسرم افراد شاخص در حوزه داروسازي هستيم و رشته تخصصي ما فرموله‌سازي دارو است. افراد شاخص در اين حوزه زماني موفق هستند كه بتوانند وارد عرصه محصولات دانش‌بنيان شوند. ثمره كار ما به تربيت دانشجو، ‌مقاله علمي، ‌ثبت اختراعات ملي و بين‌المللي‌، ‌دانش فني و تأسيس شركت‌هاي دانش بنيان منجر شده است. در دانشكده داروسازي كه ما استاد هستيم نزديك به 15 شركت توسط اعضاي هيئت علمي تأسيس شده است كه در سه شركت از اين شركت‌ها گروه ما يعني بنده و همسرم و چند عضو ديگر هيئت علمي و چند دانشجوي پي‌اچ دي ما مشاركت داشتيم. پس اين يك فعاليت اقتصادي محسوب نمي‌شود، بلكه يك حركت علمي در تداوم تلاش و جهاد علمي است كه ما در آن مشغول بوديم. اين مربوط به دوران مسئوليت من در وزارت بهداشت هم نيست، بلكه مربوط به دوران قبل از آن است.

زماني كه شما بر كرسي رياست سازمان غذا و دارو تكيه زديد تكليف شركت‌هاي دانش بنیانکه شما هم در تاسیس آنها مشارکت داشتید و جزو اعضاي آنها بوديد چه شد؟ آيا اين مسئله با اصل تضاد منافع ناسازگار نيست؟

از زماني كه من در وزارت بهداشت هستم طبيعي است كه نه به دنبال تأسيس شركت دانش‌بنيانم و نه در اين حوزه فعاليت، مسئوليت و مديريتي دارم، اما زماني كه در وزارت بهداشت نبودم و مسئوليتي نداشتم و پيش‌بيني نمي‌كردم كه قرار است در وزارتخانه مسئوليتي به دست گيرم و فكر مي‌كردم خدمت مي‌كنم. الان هم كه در وزارت بهداشت هستم فكرم همين است كه بزرگ‌ترين باقي الصالحات براي كسي كه دانشمند محسوب مي‌شود همين است كه بتواند در توليد علم و محصول دانش بنيان در كشور مؤثر باشد. شركت‌هاي دانش بنياني كه بنده و همسرم در آنها نقش داشتيم به كارشان ادامه دادند، اما زماني كه من در وزارت بهداشت مسئوليت گرفتم به طور كامل از اين شركت‌ها خارج شدم ولي همسر من صرفاً بعنوان یکی از سهامداران در اين شركت‌ها حضور دارند. البته همسرم هيچ گاه سهامدار اصلي يا رئيس هيئت مديره نبودند و من هم بعد از قبول مسئوليت در وزارت بهداشت در اين شركت‌ها سهامدار نيستم و هيچ حضور و فعاليت و كمكي هم نكردم.

طبعاً حضور در شركت‌هاي خصوصي و سپس گرفتن مسئوليت در بخش دولتي و تصميم‌سازي مي‌تواند لااقل به شكل القاييمنجر به تأثيرگذاري منافع بر تصميم‌گيري‌ها شود. شما هم چنين سابقه‌اي داشتيد و بعد از مسئوليت در وزارت بهداشت ممكناست به فعاليت در بخش خصوصي باز‌گرديد. از نگاه شما اين مسئله نمي‌تواند شبهه‌بر‌انگيز باشد؟

قانوني وجود ندارد كه بگويد كسي كه قبلا در زمينه‌اي در بخش خصوصي فعاليت داشته است براي حضور در بخش دولتي منع دارد. دقيقاً زماني كه دكتر‌هاشمي براي اين مسئوليت با من صحبت كردند همين مسئله را خيلي شفاف خدمت ايشان گفتم كه بنده جز استادي دانشگاه در صنعت داروسازي فعال بودم چه به عنوان عضو هيئت مديره و چه مدير‌عاملي در شركت‌هاي مختلف و همين طور اين شركت‌هاي دانش بنيان را هم تأسيس كردم، اما ايشان با عنايت به اين مسائل اصرار كردند تا اين مسئوليت را بپذيرم. از زمان قبول مسئوليت هم با صداقت و جديت كار كردم كه نتيجه آن حل بحران دارويي و كاهش واردات دارو و كاهش قيمت داروهاي وارداتي، صرفه جويي 500 ميليون دلاري دارو و حمايت از بيماران صعب‌العلاج است. حاشيه‌سازي‌ها از نظر من نيات خالصانه ندارند و نتيجه رقابت‌هاي اقتصادي بين شركت‌هاست و اهداف خيري ندارند مردم هم مي‌دانند. در ارزيابي‌هايي كه در فعاليت دستگاه اجرايي مي‌شود مردم از خدمات و زحمات وزارت بهداشت رضايت دارند.

طبق آمارهاي ارائه شده 3 درصد داروي وارداتي چيزي حدود 30 درصد از اعتبارات سازمان غذا و دارو را به خود اختصاص مي‌دهد. سؤال اينجاست كه شركت