مشاهده شماره خبر6315

داروغذا: قائم مقام آزمایشگاه تحقیقاتی فناوری های تشخیصی بیورزونانس دانشگاه امیرکبیر می گوید: بیورزونانس یک روش کمک تشخیصی است که به زودی به ابزاری ضروری برای پزشکان تبدیل می شود. 

تهران- ایرنا-در حالیکه هر روزه بیماری های جدید و مزمنی به دردهای انسان امروزی اضافه می شود، طبیعی است پزشکان و متخصصان رشته های مختلف به دنبال راه های جدیدتر برای تشخیص و درمان بیماری ها باشند.

روش فرکانس درمانی یا بیورزونانس (Bioresonance therapy) یکی از روش های پزشکی جایگزین، روش تازه ای نیست. این روش در دنیا به صورت رسمی چند دهه سابقه دارد و از مدتی قبل در دانشگاه امیرکبیر با افتتاح آزمایشگاه تحقیقاتی فناوری های تشخیصی بیورزونانس به شکل جدی در کشور مطرح شده و توجه رسانه ها و مردم را به خود جلب کرده است.

 تاریخچه و شیوه تشخیصی روش بیورزونانس
 یک دانشمند آمریکایی به نام «رویال رایف» نخستین بار در سال 1926 اولین دستگاه بیورزونانس را اختراع کرد. این دستگاه می توانست با ارسال فرکانس هایی باعث از بین بردن میکروارگارنیسم ها شود. وی این دستگاه را بر اساس یافته های دکتر نیکلای تسلا و لاخووسکی روس ساخت. لاخوفسکی به طور اتفاقی و از رشد بیشتر گلدانی که یک آهن ربا نزدیک آن بود، متوجه شد تمام سلول های زنده میدان مغناطیسی دارند.
«رایف با استفاده از ارتعاشات امواج ماورای بنفش که با چشم دیده نمی شود میکروسکوپی ساخت که توانایی بزرگنمایی میکروارگانیسم ها را تا 60 هزار برابر داشت و با تابش انواع اشعه ماورای بنفش توانست به فرکانسی از این اشعه برسد که میکروارگانیسم را به رزونانس در می آورد؛ به شکلی که قابل رویت باشد.»
«وی همین روش را در از بین بردن ویروس به کار برد و مدت ارسال فرکانس را نسبت به میکروارگانیسم بیشتر نگه داشت، به این ترتیب میکروسکوپ توانایی دیدن میکروارگانیسم ها را پیدا می کرد.»
این میکروسکوپ آنها را نمی کشت و رایف می توانست به صورت زنده ویروس را ببیند. با وجود این پیشرفت ها بعد از آزمایش بزرگ و موفقیت آمیز تشخیص و درمان سرطان به دلیل درگیری رایف با سازمان غذا و داروی امریکا- FDA در سال 1940، آزمایشگاه و میکروسکوپ او به کلی نابود شد و در نهایت وی در سال 1982 در امریکا گذشت. »
«اما آلمان ها مطالعه روی روش رایف را ادامه دادند و در سال 1950 فرانتس مورل دانشمند آلمانی متوجه شد نقاطی در بدن از لحاظ قدرت الکترومغناطیس از بقیه نقاط قوی تر است. وی دستگاهی طراحی کرد که وقتی روی این نقاط می گذاشت میزان تاثیرات الکترومغناطیس را اندازه می گرفت.»
«این نقاط را اصطلاحا الکتروپونکتور نام گذاشت که برای تشخیص علت بیماری باید 200 تا 500 نقطه را در نقاط مختلف بدن اندازه گیری می کرد. هلموت اشمیل در آلمان حوالی سال 1980 دستگاه دیگری اختراع کرد که از یک نقطه از پوست اندازه گیری این فرکانس ها را انجام داد. روشی که ما به کار می گیریم نیز بر این اساس است. اشمیل متوجه شد زمانی که یک سلول بیمار می شود، فرکانس آن تغییر می کند و فکر کرد اگر دستگاهی اختراع کند که تغییر فرکانس را نشان دهد می فهمد سلول بیمار است یا سالم.»
«با آنکه فرکانس های سلول ها بسیار ضعیف و در محیط بیولوژیکی بدن بالغ بر میلیون ها فرکانس وجود دارد وی توانست دستگاهی طراحی کند که فرکانس های ضعیف را نیز شناسایی می کند.»
«در روسیه به طور موازی در سال 1946 و در سال 1969 اولین دستگاه بیورزونانس را ساختند؛ اما آلمان ها جلوتر بودند. تا آنکه یوری والرویچ گاتوفسکی در سال 1991 زیر نظر سازمان غذایی روسیه اولین و قوی ترین دستگاه واقعی بیورزونانس را با توانمندی نرم افزاری رایانه ای ساخت که حتی در حال حاضر هم در رابطه بیورزونانس پیشروترین دستگاه است و ما هم در ایران از همین سیستم استفاده می کنیم.»